.:: SATOR ::.

Issay

Kochana, fragment o bezwstydnym obmacywaniu wzrokiem rozwala mnie swoją trafnością za każdym razem.
Cóż ja Ci mogę powiedzieć? Zgrabnie Ci to wyszło.

I urocza scena z pocałunkiem.

Marcina

Mnie się szalenie podoba koncepcja (poza tym lubię tą piosenkę Kaczmarskiego), ale mam zastrzeżnia do formy... mam wrażenie jakiejś takiej niedbałości jezykowej czy stylistycznej... Nie umiem tego określić dokładnie Smile

Idea urwania Kossakowskiej głowy mnie powaliła, a Grzędowicz (bo podejrzewam, że to on z nią mieszkął, nie Wink

?) - rozczulił Smile

Kesseg

Lukseja

Issay, dziękuję, że jesteś dla mnie tak kłamliwie miła, przecież wiem, że widzisz każdą wadę tego tekstu:* Smile

Ja też uważam, że scena z pocałunkiem jest urocza i pozostaje mi śnić o niej po nocach, że kiedyś się wydarzy naprawdę Smile

Marcino, dziękuję za pozytywną ocenę koncepcji, a co do formy to muszę z przykrością stwierdzić, że nie zaliczam jej do wad tekstu - z tej racji, że niedbałość była zamierzona, jest ona kolejnym sygnałem odcięcia się od emocji zarówno u panny w ciemnym płaszczu, jak i Lucyfera. Niedbała forma miała to podkreślić.
Ja jestem szczerze przekonana, że gdyby panowie wiedzieli, co się święci, urwaniem głowy Kossakowskiej by się to skończyło. I oczywiście, że tym facetem był Grzędowicz! Kiedy go widziałam na konwencie, zrobił na mnie wrażenie człowieka bardzo... "przytulnego" i jednocześnie nie tak szalonego jak jego żona - tak starałam się go opisać Smile

Kess, ty mnie naprawdę dobrze rozumiesz.... buziak

Velveten

Hmmmmmmmmmm......................................<ciężkie milczenie>
hmmmmmmmmmmmmm........
To z dziewczynami to przesada.
Grabicie sobie nawet nie wspominając o Rafałku.
Reszta moze być

Kesseg

Fakt, motyw z dziewczynami najmniej mi się podoba, ale po części rozumiem dlaczego tam jest więc nie komentuję tego Wink

Kaczuszk@

Stylistycznie można by trochę dopracować, ale treść mnie rozwaliła, a zwłaszcza ten fragment:

Lukseja

Czuję się cudownie, że aż trzy osoby (Issay, Marcina, Kaczuszka) zostały tekstem mocno poruszone... O to chodzi. Cieszę się też, że nie krytykujecie obecności dziewcząt w tekście - wszak to one są tu niezbędne.
Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, co by było, gdyby oni wiedzieli? Gdyby odkryli "Siewcę"? Gdyby weszli na to forum i poczytali, co my tu piszemy? Oczywiście... gdyby istnieli i byli tacy, jak ich Kossakowska opisała.
Chciałam ukazać tę bardzo wyraźną, a przy tym tak cienką granicę między nami, a nimi. Chciałam pokazać, że ta miłość do idei, jaką prezentuje sobą Lucyfer jest tak silna, że przebija granice wstydu, a przy tym nie czyni z bohaterek czegoś więcej niż są.
My pozostajemy nastolatkami, oni Mrocznymi. A miłość nie staje się od tego niemożliwa.
Kess, Velve, to nie miał być typowy tekst dla ucieszenia oka. Ja wiem, że fragment o dziewczynach jest taki... obnażający, wstydliwy, nieporadny i kaleki.
Taki miał być.
Bo ja naprawdę tak bym zareagowała na Lucyfera. I poważnie go kocham - a już na pewno kocham to, co sobą symbolizuje.
Anioł na tronie piekła... Tylko Jasność mogła wymyślić coś takiego.
Czy zgadzacie się ze mną?

Kesseg

Krótko: zgadzam.

O-Ren

Przeczytałam, zanalizowałam i wyciągnęłam wnioski.
Tekst ogólnie mi się podobał. Luźny, gładko się czyta, lecz pojawiły się zgrzyty. W niektórych momentach (było ich bardzo mało) odniosłam wrażenie, że czytam pracę gimnazjalisty, który nie koniecznie został przez Boga obdarzony darem pisania. Jakoś zupełnie nie podobał mi się wątek z dziewczynami, sama nie wiem, ale mam do takich scen uprzedzenie.
Sam pomysł przypadł mi do gustu, ot taka miła lektura dla umilenia wyczekiwania na 2 tom ''Siewcy Wink

Dzięki temu krótkiemu opowiadanku zaczynam coraz bardziej lubić Lucyfera.... mrruuu. diabeł

Lukseja

Dziękuję, O -Ren:)

O-Ren

Proszę, proszę Wink

i czekam na jakieś inne opowiadanka, strasznie umilają mi czas, który powoli zaczyna wymykać mi się spod kontroli Wink

Issay

Napisałam to na serwetce podczas wigilii szkolnej. Przełom niemocy twórczej. Obrazek. Trafiło mnie, nie wiem nawet, czy to przerośnięte drabble w ogóle się do czegoś nadaje. Ale nadal - Wesołych Świąt, kochani.

Miastu i światu

Miasto spało, rozświetlone jedynie pojedynczymi świątecznymi dekoracjami, nieświadome dzikiej magii szalejącej za oknem. W tę jedną, jedyną noc ciemność miała konsystencję szlamu, rozwścieczona, patrzyła na świat czerwonymi ślepiami. Od czasu do czasu błyskały srebrzyste szpony nocy.
Gargulec, do tej pory śpiący na gzymsie katedry, ocknął się i rozejrzał ze zdumieniem. Potrząsnął ciężkimi, kamiennymi skrzydłami, strzepując z rzeźbionych lotek śnieg i wzbił się w powietrze. Siedzący na kościelnych schodach czarnowłosy anioł odprowadził go spojrzeniem w śnieżną zadymkę i pokręcił głową, strzepując puch z zakończonych hakami skrzydeł.
-Co rok to samo… – mruknął oparty o gotycki portal Gabriel. Burzyciel Światów nawet nie raczył spojrzeć na archanioła. Ciemność wigilijnej nocy zafalowała, jednak trzymała się z dala od wysmukłej katedry. Gdzieś w oddali szyderczo zakrzyczał lelek.
Archanioł Zemsty odepchnął się od lodowatej, kamiennej ściany i stanął za Daimonem, rozkładając skrzydła. Zamknął jadowicie zielone oczy, skrzywił z dezaprobatą – co rok to samo! – i rozłożył szeroko ręce.
- Urbi et orbi.
Ciemność jakby skurczyła się w sobie.

Marcina

Issay to jest cudne Smile

Ja chyba chcę więcej od ciebie, w tym stylu i w tym kierunku... Smile

Lukseja

Tak! Tak! Tak! Dziś będę Marcinkiewiczem! Issay, bądź mą Isabel, bo ten tekst jest ge-nial-ny! Świetny! Jak zwykle nie zachwycam się Twoją twórczością, tak teraz padłam na swój arystokratyczny pyszczek... Issay, kłaniam się, chylę czoła, do stóp padam i niegodnam dotknąć rąbka Twej szaty!

Kaczuszk@

Issay, masz bardzo fajny styl. I jak mrocznie! Kaczuszk@ też chce więcej! Very Happy

O-Ren

Super Issay! Kurde, takie krótkie a tak mi się spodobało! To już coś xD Mroczny klimat, odpowiednia na porę roku tematyka, no, no będę słodzić, oj będę! Styl też masz dobry, choć ciężko go ocenić po tak krótkim fragmencie. Czekam na dalsze dzieła z anielską niecierpliwością pozory mylą

Issay

/policzki autorki zlewają się kolorystycznie z wigilijnym barszczem/
No postaram się cupnąć gdzieś pod choinką i może skrobnąć jakąś zgrabną alternatywkę... albo cuś...
Wy tak na serio? /nadal mieni się na pyszczku wściekłą czerwienią. Wen się boi/

Lukseja

Ja uważam, że nie jest to styl 'mhroczny'. To 'h' tam stoi specjalnie. Jest to dobra forma i dlatego wyszło tak dobrze, a mroczność stylu dla mnie wymaga czegoś więcej niż nutki obojętności, tajemnicy i czerni nocy.
Więc już ci mówiłam i powtórzę: nie psuj! Pisaj, ale nie psuj.

Kesseg

Ładnie, mnie się podobało : ) Odniosłem wrażenie, że aniołowie najchętniej zostawiliby ludzkość na pastwę mroku, ale zmuszeni są (przez poczucie obowiązku?) jej błogosławić. Mocne ^^