.:: SATOR ::.

Irja

- Jest to prawda. Czytałem w jednej księdze, że królowa Eufemia nie chciała wypić za szczęśliwy powrót swojego męża z wyprawy wojennej. I zmarł on niedługo po tym. - Wolałem nie dodawać, że zmarł na skutek otrucia przez żonę i jej kochanka. To taki nieistotny szczegół. - Więc nie możesz mi tego zrobić.

Nycia

To prawda jest? Nigdy nie słyszałam o takim przesądzie ale może to jakiś lokalny... Nie jestem przesądna ale Raenef mógłby się na mnie obrazić albo pomyśleć, że życzę mu śmierci... No i skoro on o tym czytał...
-No skoro tak mówisz... Ale tylko jeden malutki kieliszek żebyś nie myślał, że źle ci życzę i pod warunkiem, że wypijecie ze mną. A potem naprawdę już pójdę. Muszę znaleźć panią Liannę bo coś długo jej nie ma.

Andate

Zdecydowanie nie powinienem już pić. Ale gra była warta świeczki, więc zmusiłem się do wychylenia kolejnego toastu. Następne będę już chyba musiał ukradkiem wylewać.
-W zwyczaju jest, żeby wznieść trzykrotny toast.- powiedziałem, odkładając kieliszek na stół i odrzucając włosy na plecy. Zdziwione spojrzenia Leny i Raenefa podpowiedziały mi, że chyba coś zrobiłem źle. Przecież tylko odgarnąłem włosy...A niech to. Właśnie zrobiłem to zdecydowanie kobiecym gestem, mrużąc nieco ( w domyśle- nieco zalotnie) oczy. Rayanel, niech cię Piekło pochłonie.

Nycia

-Dobrze... Skoro taki jest zwyczaj...- mogłabym przysiąc, że to już było specjalnie! Gdyby nie to, że bałam się urazić Raenefa już dawno bym wyszła. To wino było zdecydowanie za mocne! Cosimo też chyba zaczynał odkrywać kobiecą stronę swojej natury. Może jak jeszcze wypije to się skompromituje bardziej! Ta wizja bardzo mi się spodobała

Irja

O matko... Cosimo się rozkręca... Nie wiem czemu, ale ta gra podoba mi się coraz bardziej. Ciekawe jak się akcja dalej potoczy... Polałem znowu.
- Wypijmy więc. - po czym chlapnąłem cały kielich na raz. Aż mnie otrząsnęło. Rafi, to nie ten alkohol...

Andate

Na wszystkie duchy, co to jest?! Raenef chcesz nas albo przynajmniej mnie wykończyć? Niestety nie należę do ludzi, którzy się cofają, kiedy coś zaczną. Zwłaszcza jak zaczynają mieć porządnie w czubie. Chyba zgłupiałem. I pokój mi się kręci...O!
-Lena, jesteś kobietą, nie drwalem. Nie trzymaj kieliszka jak kufla piwa!- pouczyłem mimo woli, spoglądając na dziewczynę.- Trzema palcami! Róbże to jak dama.

Nycia

Znalazł się ekspert od etykiety! Sam się ledwo trzyma w pionie a mnie poucza!
-No popatrz, popatrz jaka ja nie wychowana. Przykro mi, że nie umiem pić tak żeby twój zmysł artystyczny był zadowolony. Za to ty się doskonale znasz na tym jak dama się zachowywać powinna. No wręcz idealnie!-oburzona odwróciłam się do półdemona i powiedziałam błagalnym tonem- Raenef błagam cię nie lej mi tyle. Chcę już stąd iść a ten na mnie jeszcze krzyczy!

Andate

Ja na ciebie nie krzyczę.- oburzyłem się.- I wiem, jak zachowuje się dama. Raenef nalej Lenie jeszcze trochę, a ty Leno, spróbuj to wypić bez palcowania całego kielicha.

Irja

Po oświadczeniu Cosimo wpadłem w lekki stupor. A że byłem ciągle pod wrażeniem wcześniejszego jego gestu, nie zapanowałem nad językiem. I walnąłem najzupełniej poważnie. Powiedziałbym śmiertelnie poważnie.
- Drogie panie, nie bijcie się. Damą to naprawdę nie uchodzi. - Po czym zorientowawszy się co chlapnąłem, dodałem szybko - A ciebie Leno nie mogę wypuścić. Pani Lianna byłaby oburzona, gdybym pozwolił ci pójść na miasto lekko podchmielonej. To może być naprawdę niebezpieczne dla młodej damy. Kręci się tu wiele szumowin, które nie miały by poszanowania dla ciebie. - Mówiąc to polałem znowu do pełna.

Nycia

Teraz to Cosimo przegiął. Naprawdę chciałam już stamtąd iść a ten mi tu jeszcze wyskakuje z czyms takim. Specjalnie chwyciłam naczynie cała ręką, ponad połowę odlałam do kielicha Cosima a resztę wypiłam.
-Koniec! Były trzy razy i więcej nie piję! A ty nie masz prawa mnie pouczać bo nie wiem czy wiesz ale kobietą nie jesteś. Gdybyś nie wymyślił sobie tego toastu już by mnie tu nie było i nie musiałbyś się denerwować!

Andate

- Jestem świadom faktu bycia mężczyzną, nawet jeśli Raenef też wydaje się w to powątpiewać. Nie oburzaj się Leno, choć przyznam, że to trochę dziwne, kiedy to mężczyzna musi mówić kobiecie, jak być damą. I uprzedzając twoje pytanie, nie, nie robię tego złośliwie. Robię to dlatego, że razi mnie brak delikatności i przede wszystkim dlatego, że jestem pijany. W innym wypadku tyle bym nie mówił. - skończyłem wreszcie to obszerne wyjaśnienie i skinąłem na Raenefa, żeby jeszcze dolał Lenie wina.

Irja

Źle to wygląda. Trzeba jakoś załagodzić sytuację.
- Leno, proszę cię, usiądź i się uspokój. Ja naprawdę mam już dość bójek. za dużo przeżyłem ostatnio walk. A najgorsze są między przyjaciółmi. - Miauknąłem płaczliwie. -A ty, Cosimo, może nam coś opowiesz w ramach uspokojenia sytuacji? Coś wesołego najlepiej. Na pewno znasz wiele ciekawych historii. Wiele pewnie sam przeżyłeś. Więc podziel się z nami jakąś. - Paplałem jak najęty. I dolałem wina do wszystkich kielichów.

Andate

Skrzywiłem się lekko. Jeszcze tylko brakowało, żebym zaczął opowiadać o swoim życiu. Ale lepsza opowieść, niż Lena szarpiąca mnie za włosy.
-Znam wiele opowieści, z różnych zakątków świata.- powiedziałem, rozglądając się za lutnią.- Wybierzcie, o czym chcecie posłuchać.

Nycia

-Nie będę więcej piła. Mogę z wami posiedzieć ale pić nie będę. Nie jestem aż taka głupia, żeby w takim stanie iść na miasto. Najchętniej bym poszła do swojego pokoju. Tam bym chociaż nie urażała niczyich uczuć samą swoją obecnością- oczywiście, że umiałam się zachowywać jak dama. Całe moje dotychczasowe życie musiałam się tak zachowywać i teraz skoro w końcu jestem wolna nie chcę tego robić. Chcę być wolna! Ale oni nie muszą tego wiedzieć- Skoro mam zostać to może niech nam szanowny pan Cosimo opowie gdzież to nauczył się tak wyszukanych manier!-rzuciłam

Andate

-Wychował mnie człowiek, który wiedział, co to dobre maniery. Miałem okazję bywać w towarzystwie, Leno.
Była to po części prawda. I choć było ze mną niezbyt dobrze, to miałem nadzieję, że Lena nie zauważy tej części, którą pominąłem.

Nycia

-Och, naprawdę?-udałam szczere zdziwienie choć naprawdę we mnie wrzało i zdecydowanie było to złychać- I to ten człowiek, który cię tak wspaniale wychował nauczył cię wszystkiego co prawdziwa dama widzieć powinna? Wspaniały nauczyciel!-W życiu bym nie pomyślała, że potrafię się tak zachowywać. Przecież to tak jakbym obrażała jego rodziców! Sama bym zabiła gdyby ktoś obraził moich! Żałowałam tych słów już w sekundę po tym jak je wypowiedziałam. To wszystko przez to dziwne wino!

Irja

- To nie była opowieść. Poza tym to bardzo nieładnie. Wyciągasz ze mnie wszystkie szczegóły mojej podróży, a sam nie chcesz się z nami podzielić najmarniejszym skrawkiem wiedzy o sobie. Naprawdę to nieuczciwe. - Chyba się upijam na smutno... Uniosłem kielich w geście toastu i gdy wypiliśmy (Lena tylko umoczyła usta) dolałem znowu.

Andate

-Za takie słowa mogłabyś dać gardło. Gdybym oczywiście był kimś, kto dba o takie słowa.- przerwałem na chwilę, czując, że wszystko w okół mnie zaczyna znów wirować.
Stanowczo przedobrzyłeś, Cosimo. I co gorsza naprawdę masz ochotę im opowiedzieć.
- Gdybyś miała tutaj trochę różu, henny i innych specyfików, których zazwyczaj używają kobiety, zapewne lepiej mógłbym to wytłumaczyć. Ale że ty i Lianna radzicie sobie bez nich będziesz musiała uwierzyć mi na słowo.- zacząłem ponownie. Gdzieś w mojej głowie jakiś natrętny głosik szeptał:' Zwariowałeś Cosimo?" ale zbyłem go machnięciem ręki. Miałem nastrój dobry na taką opowieść. Rozpuściłem włosy, tak, że opadły mi nieco na twarz.- Spójrz na mnie Leno. Mam ten typ urody, że przy odrobinie dobrych chęci i jeszcze mniejszej odrobinie światła można od wszelkiej biedy wziąć mnie za kobietę. A teraz wyobraź sobie, że ktoś pociągnie mi usta czerwonym barwnikiem, a rzęsy przyczerni henną a oczy obrysuje węglem. Doda trochę jasnego pudru i róż na policzkach. Jak myślisz, dam radę udawać kobietę? Odpowiem ci. Dam, jeśli nie kobietę, to przynajmniej zniewieściałego, delikatnego mężczyznę. I nie patrz na mnie z takim niedowierzaniem. Nie tylko dam radę udawać, ale udawałem, choć czasami nie byłem w stanie powiedzieć, kogo widzą we mnie ludzie, których ten wizerunek miał zwieść. Dodam jeszcze, że pod elegancką suknią z wieloma ozdóbkami bardzo dobrze ukrywa się sztylety. A we włosach zatrute szpile. Wpadliśmy na to razem z człowiekiem, którego wolałabyś nigdy nie poznać. z kategorii tych, którzy mordują i kradną. Trzeba wiele wyczucia i umiejętności, żeby nie zdradzić się wtedy najmniejszym nawet gestem. Nie zarzucaj mi więc, że nie wiem, jak zachowuje się dama, bo mniemam, że wiem to może nawet lepiej niż ty. Twoje życie nigdy nie zależało od znajomości dobrych manier. Moje już tak.- zakończyłem wreszcie chyba jedną z najdłuższych wypowiedzi w moim życiu i rozsiadłem się wygodnie z pełnym kieliszkiem w dłoni,

Nycia

Nie wiem co mnie bardziej zszokowało: długość wypowiedzi Cosima czy jej treść. Jasne, że mógł uchodzić za kobietę. Widziałam brzydsze. Musiałam go chyba strasznie zdenerwować skoro mi to opowiedział. Albo jest już zbyt pijany... W każdym razie może już będę cicho...

Irja

No i dostaliśmy kawałek prawdziwego Cosimo. Niezwykła opowieść. Ale naprawdę jestem w stanie wyobrazić go sobie w balowej sukni, uwodzącego jakichś bogaczy. Szkoda tylko, że w jego glosie wyczuwałem żal. Albo mi się tak wydawało. Może by tak go pocieszyć. Łyknąłem dla kurażu i walnąłem prosto z mostu.
- Mam pomysł. W tej gospodzie na pewno znajdą się jakieś damskie rzeczy i kosmetyki. Przebierzemy cię, umalujemy i przedstawimy Liannie jak wróci. Jako znajomą Leny na przykład. Zobaczymy czy się da nabrać. I sam był chciał to zobaczyć. - Teraz mnie Cosimo zabije...