.:: SATOR ::.

Issay

To najbardziej frapująca postać, jaka pojawiła się w Zbieraczu i jej geneza wcale nie jest taka prosta, jak by się wydawało na początku, bo...

Apolyon. Uśpiona wściekłość. Wiekuisty, niewygasły ogień nienawiści do wszystkiego, co żuje. Bomba atomowa w postaci demona. Szał zabijania. Czysta, bezmyślna śmierć.

Ja jestem chaosem. Jestem nicością. Chwilą przed ostatecznym niebytem. Wolność dla mnie to śmierć, skrzydlaty. (...)
Abaddon przynosi zagładę światom, pomyślał z lękiem. Planetom, księżycom, prowincjom, nawet Ziemi. Ten obróci w proch i płomień wszystko. Może i Jasność samą, jeśli taka będzie jej wola, u krańca czasów. A potem nastanie tylko pustka. (...)
Stworzono mnie, bym słuchał jedynie głosu Jasności i władcy pałacu Pandemonium. (...)
- Czy zabiję? - szepnął. - Czy zabiję?! O tak. Przecież ja jestem śmierć. Jestem końcem, lecz nie początkiem. Jestem opoką, o którą rozbije się wszelkie życie. Ostatecznym krańcem. Synem wydziedziczonym, lecz ukochanym. Prawem Kosmosu. Jam jest nicość i nie ma większego ode mnie prócz Króla na Białym Tronie, który raz, jeden raz w dziejach Uniwersum zdołał mnie pokonać.

Pozwoliłam sobie pogrubić najważniejsze zwroty i zdania.
Jest chaosem, ale nie cieniem. Jest chwilą pomiędzy życiem, a niebytem. Jest... Daimonem w wersji oryginalnej, niekontrolowanym Destruktorem, który posłucha jedynie Władcy Niebios lub Władcy Głębi. Jest wydziedziczonym przez Jasność? synem, lecz dzieckiem ukochanym i potrzebnym.

Mam teorię. Może Jasność stworzyła Apolyona jako jednego z pierwszych aniołów, jako wykonawcę boskich wyroków. Coś jednak nie wyszło (czekajcie, kto to wysunął teorię, że Bóg musiał się nauczyć tworzenia? Nie Anne Rice przypadkiem?) i Apolyon okazał się być całkowitym szaleńcem, wymagającym uwięzienia i wypuszczenia dopiero, kiedy będzie naprawdę potrzebny.

Jeśli dojdzie do starcia Daimona z Apolyonem, nie zakładałabym się, który z nich przeżyje.

37percent

W sumie niewiele myślałam o tej postaci, ale temat faktycznie wart uwagi. Od siebie mogę tylko dodać, że według słownika Davidsona, terminy Abaddona i Apolyon można traktować jako synonimy (i znowu piszę z pamięci, jakby mógł ktoś wypisać hasło ze słownika, będę wdzięczna).

Issay

Bo to są synonimy, jednak w tym wypadku angelologia nie ma za wiele wspólnego z tym, co pisze Kossakowska. Chyba, że Daimon jest Apolyonem 2.0, mianowanym, a nie stworzonym (Jasność wyciągnęła wnioski?).

Lukseja

Pierwsza rzecz, do której się z Issaią przyczepiłyśmy, to synonimiczność imion. Abaddon to Abaddon, Apolyon to Abaddon grecki.
Mi się on wydaje właśnie zbyt wydumanym bohaterem, kompletnie sztucznym. Widzę nawiązanie do tego kolesia ze Sfory, który przesiedział ileś tam lat w zamknięciu, był szalony i miał fioletowe oczy. Za cholerę nie pamiętam jego imienia.

Kruk_Śmierci

hm... zastanawia mnie kilka rzeczy. skoro Apolyn został stworzony do słuchania Jasności i władcy Pandemonium... to znaczy, że przed Lampką był jakiś inny władca? czy to tylko z góry Bóg przewidział jak Lucek skończy?

i ciekawie czy go wypuszczą i jaki dadzą mu rozkaz. bo w końcu Daimon jest już trupem, tylko że żywym.

i to, że tylko raz Jasność go pokonała... czy to znaczy, ze Apolyn mu się zbuntował? bo skoro niby słucha Jasności, to nie było powodu do walki. Jasność wskazałaby mu cele i rzekła "do budy" i już.

Marcina

Nasz uczelniany bibliotekarz określa podobne problemy za pomocą paradoksu:

"Jeśli Bóg jest Wszechmogący, to czy może stworzyć kamień, którego nie jest w stanie unieść?"

I na pewno byl jakiś władca wcześniej - bo Apolyon ma słuchać "Władcy Pałacu Pięści" (czy jakoś tak, nie chce mi się sprawdzać...). A Lucek jak się zbuntował, to przecież potem obalił kogoś w Głębi...

O-Ren

Wydaje mi się, że Apolyon jest odbiciem Freya w krzywym zwierciadle.
Obaj stworzeni przez Jasność (przypominam, że rzeszę innych aniołów powoływał do życia Metatron). Zarówno obu panów stworzono do słuchania Jasności, z tym, że Apolyon jest poddany również władcy piekieł- czyli gra tak jakby na dwa fronty. Syn wydziedziczony, lecz ukochany. Daimon w pewnym sensie również jest ''wydziedziczony''. Nikt od Jego cudownego wskrzeszenia nie uważał go za kogoś normalnego, raczej za osobnika na pograniczu demona. Tutaj mamy pewien kontekst. Apolyon przebywał w zamknięciu, bo najwyraźniej był nieudanym do końca eksperymentem. Dlatego jego działkę przejął Frey. Obaj stworzeni do tego samego działania, dwaj destruktory. Różnica między polega na tym, że Apolyon nie czuje według mnie. Zwykły, bezduszny pionek wypełniający polecenia bez większego zastanowienia się. Przyjdzie sobie Lucek, rozkaże mu rozpierniczyć coś, a on grzecznie posłucha, wszak do tego go stworzono. Daimon jest rozdarty. Kocha, szanuje, rządzą nim uczucia wyższe. Jest w stanie poświęcić się dla osób, które obdarzył uczuciem, a przede wszystkim się waha. Sam do końca nie jest przekonany o słuszności decyzji Jasności.
Myślę, że Jasność widząc Apolyona w akcji postanowiła stworzyć destruktora, który prócz machinalnego wykonywania rozkazów na również rozum i wolną wolę. Destruktora, którym władają uczucia wyższe, namiętności i słabości. Destruktora, który poczuje ciężar obowiązków. Destruktora, który ma sumienie.
Podobni, a różni. Jedno zadanie, inne wartości. Tak, nie można wytypować zwycięscy. Mają równe szanse. Myślę, że Jasność zdecyduje o wyniku tego starcia, wybierając ostatecznego i defynitywnego destruktora.

Issay

O-Ren, ale Daimon został stworzony jedynie Destruktorem, a dopiero potem mianowany Burzycielem... A od stworzenia Apolyona do powołania Daimona musiało minąć trochę czasu, szczególnie, że Jaldabaot i inni z kasty eonów chyba nie wiedzieli o jego istnieniu.

Velveten

Właśnie mnie się wydaje, że Lucek jako upadły ARCHANIOŁ tak jak jego kumple z góry wywalił jakiegoś starego Mrocznego z Pałacu i sam się rozgościł...

Kaczuszk@

Myślę, że Apolyon ma więcej wspólnego z Antykreatorem, niż z Daimonem. I skoro Jasność nie kontroluje Antykreatora, to Apolyon może też się kiedyś wyrwał spod Jej władzy?

Kruk_Śmierci

mi się własnie zawsze widziało, że głębia nie posiadała nigdy wcześniej centralnej władzy, tylko każdy sobie żył jak chciał i dopiero Lucek z bandą dostał od górną władzę. i może dlatego Apolyn ma też słuchać władcy, skoro już takowy się znalazł.

zastanawia mnie, czy jakby Lucek kazał mu rozwalić Cień, to czy Apolyn ruszyłby na Daimona czy na Michała. i czemu w sumie go nie wykorzystali przy walce z Antykreatorem? tak by Lampka kazał mu wykończyć Cień i już, pikuś.

jiraz

Bo wtedy jeszcze nie sitaniał w zamyśle autorki? A tak trzeba było wynaleźć Większego Złego (tm) i oto jest^_____^ Nie ważne, że miałoby to więcej sensu w okolicach walki z Antykreatorem...

Gamerin · Wysłany: Pią 20:28, 05 Mar 2010 Temat postu:

Jak dla mnie to Apolyon to taki ja xD wg mnie Apolyon może być pierwotnie silniejszy od Abaddona jego przewagą jest brak uczuć sumienia więc w walce się nie zawaha zabije każdego, on jest chaosem i niebytem on nie ma brata i nikt nie ma tego samego fachu co on. Apolyon jest chodzącą śmiercią kocha to i nie ma skrupułów ani sumienia jest nieprzewidywalny ale jednocześnie słucha rozkazów. Jak dla mnie to najgroźniejsza postać w całym Zbieraczu i jakby nie patrzeć mój ulubieniec Very Happy

łączy nas chaos diabeł

Kaczuszk@ · Wysłany: Pią 20:49, 05 Mar 2010 Temat postu:

BiNa · Wysłany: Pon 17:26, 08 Mar 2010 Temat postu:

Mnie interesuje najbardziej to ,kto wygra wielką walkę Daimon czy Apolyon i jakie będą tego konsekwencje? Starcie Niszczycieli - nie brzmi ekscytująco Wink

Na pierwszy rzut oka powinien wygrać Apolyon ,ale Daimon jest uparty i będzie walczył do upadłego ,więc kto wygra wie tylko Kossakowska

Mikail · Wysłany: Pon 22:21, 22 Mar 2010 Temat postu:

Po pierwsze witam, pierwszy post na forum... W sumie z ciekawości, ale liczę, że trochę popisze Wink

.

Po drugie co do starcia to myślę, że zwycięzca jest tylko jeden. Frey, oczywiście. Co do całej sytuacji. W książce pokazały się już przemyślenia co do tego, że może to Michała opanował właśnie Cień. Myślę, że to jest właściwa droga, zazdrość o Fery-a, że on wybawcą a nie wspaniały Archanioł itp i to było furtką Wink

. Jakoś tak to widzę. Okaże się, że wola zniszczenia ziemi była faktycznie "od górna", może jakiś test czy coś. Sprawdzenie wiary w nieomylność "Pana" itp. Końcowo to Frey okazuje się jedyny wierny, Archaniołowie słabi na wierze a Michał kompletnie szurnięty ;D. W sumie całkiem ciekawy obraz.

Co do Apollyona (zastanawiam się czy to błąd w książce czy "spolszczona wersja" pisze sie przez jedno "l". Poprawnie jest przez 2)

Co ciekawego o nim?:

Według nowego testamentu:
Apollyon, niszczyciel, imię nadane demonowi.
Księga Objawienia 9:11

lub: (tu juz angielski, uwaga)
Apollyon, demon, personification of evil, vanquished by Christian’s wholesomeness. [Br. Lit.: Pilgrim’s Progress]
Apollyon [Gr.,=Destroyer], in the Book of Revelation, name of the angel of the bottomless pit

Suma summarum dość dziwna postać. Myślę, że wepchnięta trochę na siłę. Ciekawe jest, że służy władcy pałacu pięści, a mimo to niby istnieje od tak dawna. Hmm. Pewnie panowie archaniołowie przeżyją olśnienie na koniec a Apollyona już się cofnąć nie będzie dała. I będzie musiał go Frey kropnąć Very Happy

.

A co do tego, że nie było go w Siewcy no to cóż. Rzekomo była przepowiednia, że to Frey ma pokonać Antykreatoa. No to niby czemu mieli w to nie wierzyć? Wierzyli w koniec itp. więc czemu nie. No i przyznanie, że nie ma co liczyć na Frey bo jego gwiazda zagłady nie mrugnie, snop z nieba nie padnie i nie będzie chwały czy czegoś tam to tak trochę... no chyba nie zgodne z obrazem Pana siedzącego na tronie. No i słowa Michała już w zbieraczu. Obawia się, że silny Abbadon będzie za dużym wyzwaniem dla Apollyona. Może jednak to właśnie Abbadon jest tym "lepszym".

Ps. Wybaczcie za nik, ale to przeinaczenie mojego imienia wybitnie przypadło mi do gustu Wink

Marcina · Wysłany: Pon 22:44, 22 Mar 2010 Temat postu:

Ooooo, mężczyzna! Wink

Wybacz powitanie, ale forum, jak zapewnie już zauwazyłeś, raczej sfeminizowane jest Very Happy

Zgadzam się z koncepcją "testu" dla Archaniołów, bardzo mi pasuje Wink

.A co do opętania Michała przez Siewcę na podstawie jego zazdrości - bardzo podobnie kształtowało się chyba opanowanie przez Siewcę Jaldabaota na podstawie jego pychy, więc w sumie i to jest prawdopodobne.

A co do słów Michała, to raczej obstawiał Apolyona, nie Freya Wink

Kaczuszk@ · Wysłany: Pon 22:47, 22 Mar 2010 Temat postu:

Lukseja · Wysłany: Pon 22:59, 22 Mar 2010 Temat postu:

Zabijanie głównego bohatera nie należy do oryginalnych zagrywek. Raczej do tych tanich zwykle.

Issay · Wysłany: Wto 15:53, 23 Mar 2010 Temat postu:

Utłuczenie Daimona byłoby pretekstem do tego, żeby więcej nie pisać o aniołach. A co do tanich zagrywek... Kossakowska je stosowała, stosuje i założę się, że nadal będzie.
Choć mam dziwne, przezskrapetkowe wrażenie, że ZNOWU Daimon stanie przed Wrogiem, ZNOWU wygra wielkim kosztem, Pan go ZNOWU wskrzesi i ZNOWU będą monologi w guście "głupia Jasność interesuje się nie Królestwem, a swym wiernym sługą, Daimonem".
Bo nie wierzę, po prostu nie wierzę, żeby Daimon był w stanie przeżyć pojedynek z kimś, kto był tak niebezpieczny, że zamknięto go w samym sercu Głębi.

Dziewczyny, i nie rzucajcie się z takim entuzjazmem na nowego kolegę. Jeszcze ucieknie i co będzie?