.:: SATOR ::.

Issay

Lux twierdzi, że ten tekst jest dobry. Wierzę jej, choć pisałam go na kolanie i przez przypadek. Sam przyszedł.

Mięta

Jest najpiękniejszą kobietą, jaką widział od czasu Upadku.

Jest piękna, kiedy jedzie zatłoczonym autobusem, spocona i zgarbiona ciężarem reklamówek z zakupami. I kiedy zostaje obryzgana błotem, bo stanęła zbyt blisko krawężnika po deszczu. Jej piękno jest tak głęboko ludzkie, że on nie może na nie patrzeć. A jednak nie odrywa od niej wzroku.

Jest nieświadoma tego, że ma diabła stróża. A raczej arcydiabła, bo w jej świecie nie ma nikogo gorszego, niż on. Przynajmniej w pojęciu ludzi, tych śmiesznych stworzeń, kaprysów Jasności.
- Lampka, co ty, kurwa, wyprawiasz? – pyta Zgniły Chłopiec, opierając się leniwie o barierkę i obserwując, jak kobieta w sukience koloru mięty zostaje zaczepiona przez śmierdzącego bezdomnego i jak podaje mu kilka groszy.
Władca Głębi wzrusza ramionami, po czym idzie w ślad za kobietą, w której się zakochał. Za kobietą w sukience koloru liści mięty.

Starogłębiańska arystokracja burzy się, że Lucyfer przebywa tak długo poza swoją domeną – lecz jednocześnie w ich głowach powstaje myśl, że może to czas na przywrócenie starego porządku.
Nad kielichami wina i gorzały powstają spiski, w alkowie Lilith potężny Andras snuje plany podporządkowania sobie Głębi, Belzebub i Sabnok ściskają sobie dłonie nad mapą siedmiu kręgów.
Lucyfer jednak nie ma czasu na ich narzekania, bo akurat ona jest w niebezpieczeństwie. Więc ucisza ich słowami, jakich z jego ust jeszcze nie słyszeli i wypada z posiedzenia Rady Głębi. Zgniły Chłopiec wymienia spojrzenia z Azazelem, Belialem i Adramelechem.

W godzinę później ich prywatne kontyngenty tłumią wraz z zaciężnymi oddziałami wojsk głębiańskich zamieszki sprowokowane przez arystokrację w pięciu kręgach Głębi. Pod koniec dnia liczba straconych sięga milionów, brzęczenie much wskazuje położenie szubienic i masowych grobów, a Asmodeusz ma wrażenie, że postarzał się o całe tysiąclecia.

Ona może sobie być idealną kobietą dla Lucyfera, ale nie będzie idealną kobietą dla Władcy Otchłani.

Niedobitki arystokracji z ukontentowaniem kiwają głowami, kiedy syn Lilith i Samaela dokonuje zamachu stanu i przejmuje władzę w Głębi. Asmodeusz siada na tronie Pandemonium, a w jego włosach lśnią szmaragdy. Daleko, w Królestwie, Gabriel rozbija w szale zwierciadło.

Lucyfera to nie obchodzi. Wtula twarz w fałdy sukienki koloru mięty i czuje, że jest szczęśliwy jak nigdy.

Ag

Ładne. Prosto napisane, bardzo dobrze się czyta, nie ma zbędnego patosu ani wzruszeń ale właśnie takie... ładne Smile

I choć całość jest absolutnie nierealna jakoś takie zachowanie pasuje mi do Lampki Smile

Explicatrix

Jestem na nie.
Sorry Issay, ja po prostu nie kupuję twojej wizji, ani Asmodeusza, ani Lucyfera.
Lucek to nie Mod, nie rzuciłby Głębi w diabły dla kobiety. Tak samo Asmodeusz - on jest Szarą Eminencją
i jego zainteresowanie polityką oscyluje w granicach zera. Nie ma szans, aby przejął władzę.
Stylistycznie tekst jest dobry i tu nie mogę ci nic zarzucić, ale fabularnie mnie nie przekonuje.

Ex

Suzu

Bardzo mi się podoba ten inny Lampka...