.:: SATOR ::.

Marcina

Ponieważ ta postać mnie fascynuje, a dziś mnie natchnęło.
Tych, którzy nie czytali jeszcze "Zbieracza", to oczywiście na razie wyganiam Razz

Akne

Tak naprawdę nigdy nie liczą się przyczyny.
Wolność, równość, braterstwo.
Liczą się tylko skutki.
Dopiero tamtego dnia mogłam w pełni docenić piękno dzieła Pana. Piękno furii, jaka ogarnia przyjaciół na wieść o zdradzie jednego z nich.
Walczyli nie jak dowódcy, lecz jak zwykli kawalerzyści. Strzemię w strzemię, Pan Zemsty i Pan Zastępów. Strzemię w strzemię, przeciw buntownikom.
Przeciw zdrajcom.
Przeciw nam.
Wolność, równość, braterstwo?
W nagłym przebłysku już wiedziałam, że nie znajdę sił, by podnieść na nich miecz.
Bo to oni mieli rację, a my byliśmy w błędzie.
Wolność, równość, braterstwo.
Dwóch skrzydlatych przede mną padło na ziemię płynnym, prawie tanecznym ruchem i wiedziałam, że teraz moja kolej na niebyt.
Uderzenie nigdy nie nadeszło.
Z wysokości Jego sławnego rumaka, zielone oczy patrzyły na mnie – na mój opuszczony miecz – na moje młode oczy - ze zdziwieniem.
- Uciekaj. – rzekł tylko, a ja, gnana jakimś pierwotnym instynktem, poderwałam się do lotu.
I uciekłam, choć z trzema ranami postrzałowymi w prawym skrzydle.
Leczył mnie jakiś podrzędny mag z Limbo, winny mi przysługę. Nie pamiętam samego procesu - pamiętam szok pierwszego spojrzenia w lustro, z którego spojrzała na mnie stara anielica. Nie wycieńczona, chora i wymizerowana, lecz fizycznie stara: słaba, pomarszczona i siwa. Tym niemniej, niewątpliwie żywa.
Nieistotne jest, co umożliwiło mi zamieszkanie w Limbo. Powiedzmy, że udało mi się, tak po prostu. Zdobyłam mały domek z jeszcze mniejszym ogródkiem i możliwością codziennego dziękowania Jasności, że żyję. Że wciąż żyję.
I żyłam, podświadomie w każdej chwili oczekując wizyty Pana Zemsty. Ponieważ chwila słabości na polu bitwy, nie oznaczała, że o mnie zapomni. I nie ukrywałam się – miałam wobec niego dług, którego spłaty miał prawo zażądać. Dług życia.
Dni stały się tygodniami, miesiące – latami. Mijały wieki, świat wokół zmieniał się mniej lub bardziej gwałtownie, a ja wciąż wiedziałam, że pewnego dnia On przyjdzie.
Czekałam.

Przyszedł, kiedy wysadzałam cebulki tulipanów. Poczułam Jego wzrok na sobie, ale zostały mi jeszcze trzy tulipany. Zakwitną dla następnych mieszkańców mojego domku.
- Witaj, Akne. – zaczął, a ja zdziwiłam się, że zadał sobie trud sprawdzenia mojego imienia, nim po mnie przybył. Podniosłam się z kolan, otrzepałam szatę i obróciłam w Jego stronę.
Po tych wszystkich wiekach, wyglądał niebywale młodo. W pierwszej chwili stwierdziłam, że nic się nie zmienił od tamtej chwili. Ale potem spojrzałam w Jego oczy.
Postarzał się dużo bardziej niż ja.
Skinęłam mu głową.
- Przyszedłem wyegzekwować swój dług. – rzekł i zadrżał Mu głos.
Bał się. On, z wszystkich skrzydlatych właśnie On, On czegoś się lękał.
- Jestem gotowa, regencie. – odparłam, a serce zaczęło mi bić mocniej z trwogi.
Zawsze byłam.
Tak naprawdę, cokolwiek uczynisz, liczą się tylko skutki.

Strzyga

Rzadko zdarza mi się trafić na tak przemyślaną łatkę. Łatkę, która wywołuje refleksję, że gdyby te najlepiej piszące fanki Siewcy napisały Zbieracza od nowa, to dokonałyby jakiegoś przełomu w literaturze. Bo to jest tak niesamowicie dobrze wymyślone i tak niesamowicie ładnie napisane, że ja mogę w zasadzie tylko się ukłonić.

I przepraszam, że popsuję podniosły klimat, ale to jest cudownie gabrysiowe, że normalnie awwww...^^

Marcina

Dzięki, dzięki, dzięki buziak

A ja myślałam, że brak komentarzy oznacza brak słów, by delikatnie określić nienadawanie się tekstu Very Happy

Velveten

JA MAM W OGÓLE POMYSŁ!
Dlaczego by nie zebrać troszku ficków, poprawić ich warsztat na maksa i wysłać do Fabryki? Moglibyśmy zrobić z nich tomik opowiadań na osłodę po Zbieraczu...coś w stylu "Pocztówki z Królestwa"...<rozmarzyła się> Very Happy

Strzyga

Pomysł dobry, co tam - świetny!, ale coś mi się nie widzi, żeby miał wybitne szanse powodzenia... (zwłaszcza jeśli wystartujemy z fanfikami z których grubo ponad połowa zawiera co najmniej aluzje i sugestie Wink

)

Rany, czytam te wasze ff i co prawda wiem, że nawet za sto lat nie będę tak umiała, ale mimo wszystko mam chęć coś napisać... Jakby powstał taki projekt, to nawet bym się może zdecydowała.

Na pewno mogę robić za betę, bo uwielbiam się szczegółowo czepiać tekstów Smile

Zazwyczaj z tą manią walczę (i często przegrywam, co potwierdzi na pewno MonosMoon znająca mnie z innego forum), bo na forach, które nie są stricte literackie, to jakoś tak nie wypada, ale jakby ktoś się zgodził...

37percent

Velve zna moją opinię co do kompilacji. Dla niewtajemniczonych, jestem na tak Very Happy

A wracając do samego ficzka - gdybym umiała operować tuszem, z chęcią bym go przerobiła na komiks, a przynajmniej jakiś cykl grafik. Jest niesamowicie 'plastyczny' i w sumie już przy pierwszym przeczytaniu miałam w głowie małą animację na nim opartą Smile

Sama uwielbiam odnajdować jakieś drobiazgi, pozornie mniej istotne wątki i rozwijać je do czegoś pełniejszego, dlatego jak dla mnie to opowiadanie to kawałek naprawdę dobrej roboty. (Pozostaje mi tylko przeprosić za opieszałość w recenzowaniu, zazwyczaj uchylam się od takich rzeczy Wink

).

Julka

nie ma to jak wyjaśnienie sobie niedopowiedzeń z ksiązki Very Happy

nieźle napisane i szybko si czyta ;]

Ag

Rzeczywiście bardzo plastyczne Wink

I muszę przyznać - podoba mi się o wiele bardziej niż wyjaśnienie Akne ze Zbieracza. Bardzo ładne Smile

Nevermore

Podtrzymuję zdanie pozostałych forumowiczek. To Zwieraczowe wydaje mi się trochę zbyt oklepane...

AlphaTauri

Mam przeduczelniany kryzyz intelektualny. Siedziałam pół godziny zanim dotarło do mnie o co chodzi z tą Akne, kim była, jakie wyjaśnienie. Ale już się ogarnęłam, wysiliłam umysł do granic i nie będę oryginalna. Uważam, że twoja wersja przewyższa Zbieraczową o siedem nieb.

Vida Heila

Interesujące.
Ciekawa wersja losów Akne, nie powiem. Przemawia do mnie i to bardzo ;]

Suzu

Fajnie, że napisałaś o Akne - smutna, złożona postać. Bardzo dobrze przemyślany fick.